صداي مخملين و دلنشين محسن كرامتي، اين بار به صورت زنده، در گوش مخاطبان موسيقي ايراني خواهد نشست.
به گزارش ، محسن كرامتي از خوانندگان پیشکسوت 3 و 4 آذرماه پس از شش سال دوري از صحنه، دوباره و اين بار با گروه موسيقي صنم در تالار سوره حوزه هنري كنسرت خواهد داد. اين كنسرت دو بخش دارد؛ بخش اول به موسيقي‌سازي اختصاص خواهد داشت و در آن آثار ضربي حسام اينانلو نوازنده كمانچه در آواز افشاري و با همراهي اميرعباس ستايشگر (سه‌تار) بامداد ملكي (تنبك) و آرش ياري (كوبه‌اي) اجرا مي‌شود. در بخش دوم، گروه صنم به همراه محسن كرامتي روي صحنه مي‌آيد و چهار تصنيف با اشعاري از شفيعي‌كدكني و افشين يداللهي در دستگاه شور و آواز اصفهان اجرا مي‌كند. آهنگسازي اين قطعات را ستايشگر و اينانلو برعهده دارند. پس از ايام محرم و صفر نيز آلبوم اين كنسرت توسط مؤسسه رهگذر هفت ‌اقليم منتشر خواهد شد.

دومين نشست نقد و بررسي آثار حسين عليزاده ـ نوازنده معاصر ـ با حضور هومان اسعدي و ابوالحسن مختاباد برگزار شد. حسين عليزاده با پاسخ به سوالي مبني بر شكستن قواعد رديف، سخنان خود را آغاز كرد. اين آهنگساز معتقد است: رديف سرمايه يك نوازنده است كه اگر به آن مسلط باشد، مي‌تواند از نظر مادي و معنوي يك عمر تامين باشد و شاگردان زيادي تربيت كند. عليزاده همچنين بيان كرد: در گذشته هر كدام از استادان موسيقي فكر مي‌كردند اين سرمايه متعلق به خودشان است و از اين راه زندگي مي‌كردند، اما متاسفانه در ساز و آواز عده‌اي غم كاذب وجود دارد، اما برعكس بعضي‌ها طوري ساز مي‌زنند كه هنگام نواختن‌شان احساس زندگي مي‌كنيد. بنده هم سليقه‌ام اين‌گونه بوده كه رديف را اينچنين بنوازم و هر انتقادي را هم مي‌پذيرم، چراكه من از نظر مضمون به رديف وفادار بودم. بايد شيفته حس آنها شويد نه اينكه از آنها تقليد كنيد. بعضي وقت‌ها خود شاگرد به استاد حس منتقل مي‌كند. تكنيك در نوازندگي چيزي است كه بايد تا 20 سالگي آن را به دست آوريد. در ادامه مراسم بعد از پخش بخشي از بداهه‌نوازي‌هاي حسين عليزاده، اين هنرمند بيان كرد: زماني اثري به وجود مي‌آيد كه ديگر نه تو، هماني و نه ديگر اثر مال توست. گاهي اتفاقاتي در ذهن، دست و قلب آدمي مي‌افتند كه ديگر دست من نيست و گويي مشترك است، يعني قطعه متعلق به همه است. گاهي لازم نيست، نقاش، تابلو را كامل بكشد، چراكه مي‌تواند با دو خط مفهومش را برساند و حرفش را بزند. هميشه برايم سخت است كه وقتي مي‌خواهم به صحنه بروم چيزي را از قبل با خودم قرار گذاشته باشم. دوست دارم خود را رها كنم و خيلي در قيد و بند اين نيستم كه شنونده لذت ببرد يا نبرد. البته بيشتر اين تجربه‌ها را در خارج از ايران مي‌كنم، چون در ايران تعصب زياد است. اين آهنگساز افزود: هر مقوله را بايد شناخت و زماني كه بشناسي مي‌داني كجا بايد از آن استفاده و كجا آن را كنار بگذاري.

كعبه ام بر لب آب
كعبه ام زیر اقاقی هاست
كعبه ام مثل نسیم، می رود باغ به باغ، می رود شهر به شهر

"حجرالاسود" من روشنی باغچه است

دانلود در ادامه مطلب

به کجاها برد این امید  ما را؟
نشد اين عاشق سرگشته صبور
نشد اين مرغک پر بسته رها
به کجا مي روم يارا؟
به کجا مي برد مارا؟
ره اين چاره ندانم به خدا به خدا
نشود دل نفسي از تو جدا به خدا
به هوايت همه جا در همه حال
به اميدي بگشايم شب و روز پر و بال
غم عشقت دل ما را
به کجا ها برد يارا؟

دانلود در ادامه مطلب

دانلود در ادامه مطلب

آمد سحری ندا ز میخانه ی ما 

کای رند خراباتی دیوانه ی ما

برخیز که پر کنیم پیمانه ز می 

زان پیش که پر کنند پیمانه ی ما

دانلود در ادامه مطلب

كمتر كسي علي اسفندياري را مي‌شناسد اما نيما يوشيج آوازه‌اي جهاني دارد. كسي كه توانست معيارهاي هزارساله شعر فارسي را كه تغييرناپذير و مقدس و ابدي مي‌نمودند، با شعرها و رأي‌هاي محكم و مستدلش، تحول بخشد. در واقع نيما از وزن و قافيه كه مربوط به شعر كهن است، سود مي‌برد ولي با بلند و كوتاه كردن مصراع‌ها، جان تازه‌اي به شعر مي‌بخشيد.
او بيست‌ويكم آبان‌ماه سال 1276 در يكي از مناطق رشته كوه البرز در منطقه‌اي به‌نام يوش، ديده به جهان گشود و 62 سال در اين كره خاكي نفس كشيد. پايان زندگي نيما بيماري ذات‌الريه بود كه انتقال به تهران هم كفاف معالجه او را نداد و در 13 دي‌ماه 1338 آغازكننده‌ راهي نو در شعر فارسي، براي هميشه خاموش شد.
او كه با تحول در شعر فارسي گاه بسيار تمجيد و بسيار هم مورد تمشيت قرار گرفت، در بخشي از وصيت نامه‌اش آورده است: «.... هيچ‌يك از كساني كه به پيروي از من شعر صادر فرموده‌اند در كار نباشند. دكتر محمد معين كه مَثَلِ صحيح علم و دانش است، كاغذ پاره‌هايِ مرا بازديد كند.
دكتر محمد معين كه هنوز او را نديده‌ام مثل ِ كسي است كه او را ديده‌ام. اگر شرعاً مي‌توانم قيّم براي ِ ولد ِ خود داشته باشم، دكتر محمّد معين قيّم است؛ ولو اين‌كه او شعر ِ مرا دوست نداشته باشد. اما ما در زماني هستيم كه ممكن است همه اين اشخاص ِ نامبرده از هم بدشان بيايد و چقدر بيچاره است انسان...!»

خشک آمد کشتگاه من
در جوار کشت همسایه.
گر چه می گویند: " می گریند روی ساحل نزدیک
سوگواران در میان سوگواران."
قاصد روزان ابری، داروگ! کی می رسد باران؟
 
بر بساطی که بساطی نیست
در درون کومه ی تاریک من که ذره ای با آن نشاطی نیست
و جدار دنده های نی به دیوار اطاقم دارد از خشکیش می ترکد
ـــ چون دل یاران که در هجران یاران ـــ
قاصد روزان ابری، داروگ! کی می رسد باران؟

دانلود در ادامه مطلب

حسين دهلوي اين روزها در بيمارستان بستري است. وقتي به ديدارش رفتيم، چشمانش بسته بود و توان حرف زدن نداشت.  سلام مان را با لبخندي کوتاه پاسخ داد و دوباره چشمانش را بست. به گزارش ايسنا، حسين دهلوي -آهنگساز پيشکسوت و پايه گذار ارکستر مضرابي - 17 آبان ماه به دليل نداشتن تعادل جسمي و کهولت سن در بخش آي سي يو بيمارستان سجاد بستري و  روز گذشته - 19 آبان ماه - به بخش عمومي منتقل شد. همسر اين هنرمند پيشکسوت درباره وضعيت او به خبرنگار ايسنا، گفت: استاد دهلوي با يک اختلال حافظه مواجه شده; اما مطمئن ام که به زودي بهبود مي يابد. او ادامه داد: ايشان چند روز پيش سکته مغزي را پشت سر گذاشت و در بخش آي سي يو بستري شد; اما در حال حاضر، او را به بخش عمومي منتقل کرده اند. همسر دهلوي دليل بيماري اين هنرمند را بالا بودن سن او دانست و افزود: وقتي شرايط موسيقي نامساعد باشد، بر هنرمندان هم تاثير مي گذارد.  او اضافه کرد:  بيش از 15 سال است که همسرم ديگر نه قطعه موسيقي مي نويسند و نه ارکستري را رهبري مي کند، تنها تا دو سال پيش در دانشگا ه هاي موسيقي تدريس مي کرد. اين در حالي است که آثار جاودانه اي در موسيقي خلق کرده و اولين ارکستر مضرابي را تشکيل داد که مي توانست معرف موسيقي ايران به موسيقي دوستان باشد; اما به دليل نبود حمايت، آن هم تعطيل شد.

دانلود در ادامه مطلب

گردون نگري ز قد فرسوده ي ماست
جيحون اثري ز اشك پالوده ي ماست
دوزخ شرري ز رنج بيهوده ي ماست
فردوس دمي ز وقت اسوده ي ماست

دانلود در ادامه مطلب